Jelmer en het avontuur met de diva.

Dag lieve kijkbuiskinderen, ik heb weer een interessante tijd achter de rug. Zoals velen van jullie meegekregen hebben heeft mijn grote vriend Karma mij even getest, werd mijn geduld redelijk op de proef gesteld, heb ik daardoor mijn prodent neplach veelvuldig kunnen oefenen en heb ik toch stiekem ook wel hele vette dingen gezien en gedaan.

Het begon allemaal bij het idee om samen te gaan reizen met het leuke, onschuldige meisje dat 4maanden mijn collega was @ Broadwater Beach, Bar & Restaurant. Het engeltje op mijn schouder zei: Zou je dat nou wel doen? Ik weet het niet met haar.. Maar het duiveltje lach met zijn tong op de grond, kwijlend te schreeuwen: DOEN DOEN DOEN! Dus dat heb ik dan maar gedaan met alle gevolgen van dien.

Na afscheid genomen te hebben van alles en iedereen in Busselton (wat me zwaarder viel dan dat ik van tevoren had gedacht) vertrokken Kart en ik op dinsdag 5 maart voor onze roadtrip richting Melbourne. Waar ik waarschijnlijk 2 gratis kaarten voor de formule 1 Grand Prix (17maart) op kon halen met dank aan een tevreden gast in ons restaurant. Dag 1 begon met regen maar het maakte mij niet uit: ik was weer op de weg! Nieuw avontuur met een blonde schone aan mijn zij, Jelmer jonge, dat hebbe ge nie slecht gedaan! De afstand tussen Busselton en Melbourne was ongeveer 4000km. Onder andere de door vele gevreesde Nullarbor (duuzend kilometer recht uut deur ut sand) moest getrotseerd worden maargoed, de voorbereiding was goed (haha, geloof je het zelf??) en de auto was ver van tevoren geprepareerd (Euh Jelmer, 2 dagen van tevoren kwam je er achter dat de luchtfilter en oliefilter vervangen moest worden, 2 banden compleet "kaal" waren en de olie vervangen moest worden) (O ja..)dus wat kon ons nou gebeuren!

De eerste 2dagen hebben we gestaag vorderingen gemaakt en was het opzich nog best gezellig al begon het wel al te zuchten, piepen en te kraken aan mijn linkerzijde (Stuur zit rechts in Oz, dat is waar ik altijd zat. Want mevrouw bleek niet te willen rijden terwijl ze daarvoor zei dat ze het heerlijk vond om te rijden.. Dus ik reed altijd.. ALTIJD!!! rustig jelmer.. rustig...) Maar mevrouw was niet blij met het weer .. Waarna ik zei met de bekende lach: 'Het weer kan je niet beinvloeden, je eigen gemoedstoestand wel!' :) Maar het mocht niet baten. gelukkig heb ik nog wel wat leuke dingen gedaan! Zo heb ik een 75m hoge boom beklommen (Er zaten grote ijzeren staven in de boom geramt die je kon gebruiken als een soort trap) en was de natuur schitterend. We zaten rond Pemberton op dat moment. Ik zag de bui al hangen voor de komende weken dus de moed zakte me al wat in de schoenen.. Maar toen we bij die hoge klimboom aankwamen en de auto parkeerde zag ik opeens in het busje naast ons een bekend gezicht.. Wat bleek, mijn buren (frans koppel, 25 en 26jaar) waar ik de afgelopen 4 maanden praktisch naast had gewoond waren op dezelfde dag als ons vertrokken met precies dezelfde plannen! In eerste instantie hebben we alleen een praatje gemaakt en gingen zij er weer vandoor.. Maar toen we ze een uur later achterop reden hebben we de auto geparkeerd en hebben we besloten om de dagen daarna samen op te reizen!! HAAAALELUJAH! Met als gevolg dat we een aantal fantastische dagen hebben gehad..

Ik heb 1 van mijn meest toffe dagen gehad in Esperance op en rondom het strand van Lucky Bay. We kwamen hier in de ochtend (dag7) aan en hadden al besloten om hier ook te kamperen. Het bleek dat we de tent op konden zetten op een plek met uitzicht over dit strand.
En dit strand was onbeschrijvelijk.. Ik heb op Bonaire gewoond, heb veel stranden gezien rondom Australie, maar dit strand was ZO wit en het water was zo blauw, er liepen Kangaroos die je zowat aan kon raken. We hebben de hele dag op het strand gespendeerd en wat heb ik een plezier gehad en 1 van mijn gelukkigste momenten in Australie beleefd. Want eigenlijk zit ik heel simpel in elkaar.. Geef mij een balletje en laat mij wat in het water klooien met een bodyboard de hele dag en ik ben gelukkig! En zo geschiedde. Na deze dag besloten we om op te splitsen omdat het franse koppel het iets rustiger aan wilde doen, Kart en ik moesten namelijk binnen 5 dagen in Melbourne zijn (op dat moment 3000km van ons verwijderd).

Dus, we waren weer met zijn tweeen! Joepie... De volgende paar dagen zaten we heel erg veel in de auto. Ik reed ongeveer een halve dag, vroeg daarna Kart om de laatste 2 uurtjes te rijden, zij begon te zeuren en te klagen, dus reed ik briesend door.. En dit ging 4 dagen zo door! Klagen over het missen van het thuisfront, over slapen in een tent, over haar gewicht.... Als je de kaart van Australie bekijkt zie je dat de route die we moesten rijden bijna alleen maar rechtdoor was, waaronder een weg van 142km die letterlijk kaarsrecht verloopt, enig dus! Opzich was het kwalitatief een prima route trouwens...

Ik zit nu zelf behoorlijk op de klaagstoel btw... Omdat ik jullie je hier niet langer mee wil vermoeien ga ik even in een sneltrein verder naar het positieve gedeelte van onze trip (lees= het afscheid)!

Na een kort bezoekje aan Adelaide kwamen we aan in Melbourne op 15maart, top! De Grand-Prix was vond dus plaats op 17maart.. Zaterdagochtend 16 maart de meneer een belletje gegeven die de gratis kaartjes zou regelen en dat was binnen 2 minuten geregeld en daar waren wij hem uiteraard zeer dankbaar voor...

We besloten deze dagen, om geld uit te sparen, op een camping te verblijven ergens in Melbourne. Dit was niet echt de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt. Het was een schroothoop. Maargoed, hetgeen waar backpackers altijd een beetje nat tussen de beentjes van worden: het was goedkoop.

Op de ochtend van de Grand-Prix wilde ik mijn telefoon opladen in het toiletgebouw vergezeld met nog 5 andere telefoons. Ik ging er naast zitten omdat ik natuurlijk niet wilde dat hij gejat zou worden.. Het opladen ging langszaam, ik kwam in tijd nood en besloot om rapido de douche in te duiken om daarna als de bliksem weer terug te komen bij mijn geliefde telefoon.. Ook dit mag in het rijtje van 'niet zulke slimme beslissingen'. Na 5minuten kwam ik terug en ja, mijn Samsung Galaxy S3 was gestolen, top!
We hadden in de planning (planning, ik had kunnen weten dat dat fout zou gaan....) om rond 11uur richting het circuit van Melbourne te gaan omdat er de hele dag dingen te zien waren maar uiteindelijk arriveerden we rond 15u (Na veel huilen, aangifte doen op het politiebureau en nog meer huilen), de race zou om 17u starten.

Het circuit was echt mega groot en we hadden al snel een plekje gevonden pal naast de baan en onder een groot LCD-scherm zodat we ook nog wat van de race mee konden krijgen. Het was echt SUPERVET! Die autos gaan zo snel en maken zo ongelovelijk veel lawaai (En ja, mijn grote vriendin heeft daar natuurlijk weer heerlijk over geklaagd)...
Het weer werkte ook nog redelijk mee dus al met al was het, na een valse start, een topdag :)

De volgende dag besloten we richting een hostel te gaan voor een nachtje omdat we de camping simpelweg niet meer vertrouwde, onze coke-snuivende campingmanager vond dat jammer en snapte het niet.
Heel Melbourne was volgeboekt maar er waren nog 2bedden beschikbaar in Hostel The Coffee Palace en het was een drama. Mijn slechtse hostel in Australie, by far.. En het werd nog leuker. De volgende ochtend werd ik rond 9u wakker met het idee de auto te verplaatsen, dit moest ik vanwege parkeerregels voor 10u in de ochtend doen (stond op een bordje). Jelmer komt buiten, auto weg.. Jelmer loopt naar binnen, gaat naar de receptie, zegt dat zijn auto weg is, receptie-man lacht en zegt dat ie is weggesleept en dat ik $400,- moet betalen en hij begint keihard te lachen. Ik kon mijn ogen en oren niet geloven. scheld man uit (excuus, ik kon niet anders...) en op dat moment was ik volledig klaar met alles. (Hier begon een belletje bij mij te rinkelen, Karma probeerde mij wat te vertellen....)
Na alles uitgelegd te hebben aan de baas pakten we een taxi richting 'The inpound' om de auto uit te kopen. De Indische taxi-chauffeur vertelde ons na ons naar de plek van bestemming gebracht te hebben dat wij niet hoefden te betalen omdat hij het zo sneu vond.. Wat een held!
Nadat we een shitload aan geld aan de overheid hadden overhandigd kregen we de auto terug. Ik was nog steeds helemaal klaar met alles en ik vertelde Kart dat ik tijd had om na te denken, dat ik haar ergens op een bankje zou zetten, ik zelf richting het strand zou rijden om daar na te denken. En zo geschiedde..

Al snel kwam ik tot de conclusie dat ik zo snel mogelijk weer alleen verder wilde reizen. Na een uurtje denken zaten we weer in de auto en hadden we besloten om richting Sydney te gaan om daar uit elkaar te gaan. We hebben nog een paar goeie dagen gehad, geslapen naast een supervet strand en de natuur tussen Melbourne en Sydney is verrassend mooi en groen..

Eenmaal aangekomen in Sydney reden we richting Manly en ik had gelijk een goed gevoel bij de stad. Niet zo druk en hectisch als in Melbourne.. Manly bleek 1 van mijn favoriete plekken in Sydney te worden. Een mooi groot strand, hostel op 50m afstand, temperatuur rond de 25graden, daar word ik wel gelukkig van :).
Na 2 dagen gechillt te hebben op en rondom het strand besloten we om uit elkaar te gaan. Vanaf dat moment was alles rozengeur en manneschijn. Ik ben vertrokken richting Blue Parrot Backpackers en mevrouw ging naar een ander hostel. En ik voelde het aan alles, Karma was gelukkig.:)

Dit is de plek waar ik nog steeds zit en vanwaar ik Sydney heb verkend. Ik kan zeggen dat Sydney absoluut mijn favoriete stad in Australia is.. Het is groot, maar het zijn meer allemaal kleine dorpjes tegen elkaar geplakt.. Openbaar vervoer is prima geregeld en er hangt gewoon een goeie vibe.
Het hostel is trouwens ook helemaal de shit. Met 50bedden is het niet groot, heel persoonlijk en wordt goed onderhouden. Ik zou het hier eerlijk gezegd nog best een tijdje uit kunnen zingen maar we moeten weer door! En eigenlijk ben ik daar ook wel aan toe...

Nog even dit heugelijke feitje: afgelopen zaterdag (voor mij nacht) hebben Marco en Marleen hun eerst kindje gekregen! Jinthe is de naam van het gezonde meisje.. Met als gevolg een trotse oom aan de andere kant van de wereld die niet kan wachten totdat ie weer terug is! :)

Maargoed, aankomende donderdag laat ik Australie achter me en vlieg ik richting Hongkong waarna ik na 3dagen doorvlieg richting Nepal. Het is dus tijd voor een conclusie!
Al met al heb ik een geweldige tijd gehad hier. Heb fantastische mensen ontmoet, tussen haaien gelopen, krokodillen op 2 meter afstand uit het water zien springen, omsingeld geweest door Dingo's, moeten stoppen voor kamelen op de weg, honderden km's woestijn gezien, bijna 9maanden lang mooi weer gehad, ongelovelijke stranden gezien waar je onbeschrijvelijk mooi kon snorkelen en heb erg veel geleerd. Over mezelf, over anderen, over thuis, over de wereld, ik kan zeggen dat ik mezelf weer op een hele andere manier leer kennen en ontwikkel.

Ik wil iedereen zo ontzettend bedanken voor de ongelovelijke tijd die ik hier heb gehad. Ook iedereen thuis, die mij keer op keer weer laten beseffen wat een geweldig leven ik momenteel eigenlijk leid..